علاوه بر استحکام، دوام، زیبایی و مقاومت به خوردگی، مهمترین مزیت
آلومینیوم، بازیافت آن می باشد. حفظ محیط زیست، حفظ منابع انرژی و کاهش میزان اتلاف انرژی مهمترین چالشهای عصر حاضر هستند. انسان به دست خود با تولید انواع مواد مصنوعی و غیرقابل برگشت و افزودن آنها به چرخه طبیعت، محیط اطراف خویش را آلوده ساخته است.
گسترش لایه تخریب شده ازن، تولید گازهای سمی و خطرناک از کارخانه های بزرگ و مختلف صنعتی، همه و همه تصویری از آینده ای خطرناک و آلوده را در مقابل دیده آگاهان مسأله قرار داده است. کاهش تدریجی منابع طبیعی و خدادادی، کاهش انرژی های ارزان و در دسترس طبیعی نیز ترس و واهمه جدیدی است که از مشکلات عصر حاضر و نسل آینده به شمار می رود.
یافتن مواد نو و ویژه ای که بتوان تا حداکثر ممکن از آنها استفاده کرد و سپس به راحتی قابل بازیافت باشند، ضمنا تولید آلودگی و قراضه نکنند و نیز یافتن روشهایی که بتوان در حفظ انرژی و به حداقل رساندن مصرف آن مؤثر باشند از اهمیت فوق العاده ای برخوردار گشته اند و توجه کارشناسان و متخصصین زیادی را به خود معطوف کرده اند.
در این میان
آلومینیوم به عنوان فلز شگفت انگیز قرن حاضر بار دیگر خودنمایی می کند. قطعات و اجزای آلومینیومی جدا از اینکه در چه صنعتی مصرف شده اند علاوه بر طول عمر کاری طولانی و مفید، قابل بازیافت و استفاده مجدد می باشند. ضایعات آلومینیومی پس از مصرف و خارج شدن از سیکل کاری، مجددا ذوب و استفاده می شوند بدون آنکه کوچکترین تغییری در خواص و یا ویژگیهای آن ایجاد شود.
آلومینیوم از سایر مواد سریعتر قابل بازیافت است. بازیافت سریع و آسان این فلز باعث می شود تا :
✅ قراضه آلومینیومی با قیمت بالایی خرید و فروش که خود یک مزیت عمده برای این فلز محسوب می شود.
✅ توجیه اقتصادی برای جمع آوری قراضه های فلزی به وجود آید و در نتیجه سیستمهای بازیافت روز به روز پیشرفته تر شوند و تکنولوژی خود را بالا ببرند. این فلز بالاترین بازده را برای بازیافت داراست.
آلومینیوم در بحث استفاده بهینه از انرژی نیز نقش بسزایی ایفا می کند. ذوب، بازیافت و استفاده مجدد از
آلومینیوم تنها 5 درصد از انرژیی را نیاز دارد که برای تولید
آلومینیوم از بوکسیت موردنیاز است. یعنی حدود 95 درصد در مصرف انرژی و جریان الکتریکی صرفه جویی می شود، ضمن آنکه بحث تولید آلودگی های ناشی از تولید
آلومینیوم اولیه نیز در اینجا وجود ندارد و هیچ نوع آلودگی و خطر برای محیط زیست ایجاد نمی گردد.
محصول آلومینیومی در مقایسه با محصولات PVC که قابلیت بازیافت ندارند و یا بازیافت آن در حد کم ممکن است و نیاز به تکنولوژی بالایی دارد و یا در مقایسه با آهن با نقطه ذوب بالا که بازیافت آنرا مشکل و با انرژی زیاد همراه کرده است، جایگاه خاصی را برای این فلز برای کارشناسان محیط زیست مطرح می کند.