تأثیر عناصر آلیاژی

هریک از عناصر آلیاژی به تنهایی یا در حضور سایر عناصر، خواص ویژه ای را به آلومینیوم می دهد. تأثیر هریک از عناصر در حالتی که به تنهایی به فلز پایه آلومینیوم افزوده گردد را بصورت زیر می توان دسته بندی کرد :

✅ مس (Cu)

بیشترین مقدار مس که در آلیاژهای آلومینیوم مورد استفاده قرار گرفته است حدود ۴ تا ۱۰ درصد می باشد. مس باعث بهبود استحکام و سختی در حالت ریختگی و عملیات حرارتی شده می گردد. آلیاژهای حاوی ۴ تا ۶ درصد مس، بسیار عملیات حرارتی پذیرند. مس عموما مقاومت به خوردگی و در برخی ترکیبات شیمیایی، حساسیت به خوردگی ناشی از تنش را کاهش می دهد. افزودن مس مقاومت به ترک گرم و قابلیت ریخته گری را کاهش می دهد.

✅ سیلیسیم (Si)

سیلیسیم باعث بهبود قابلیت ریخته گری می شود و شدیدا سیالیت، مقاومت به ترک گرم و خاصیت مذاب رسانی آلومینیوم را بهبود می بخشد. خانواده آلیاژهای آلومینیوم – سیلیسیم کاربرد بسیار زیادی در صنعت دارند و بصورت آلیاژ یوتکتیک و یا هیپویوتکتیک و هایپریوتکتیک تا ۲۵ درصد سیلیسیم مصرف می شوند.

بطور کلی مطلوب ترین مقدار سیلیسیم برای قطعات ریختگی در فرآیندهای توأم با سرعت سرد شدن آهسته نظیر ریخته گری در ماسه، ریخته گری دقیق و نیز ریخته گری گچی، بین ۷-۵ درصد، در قالب های دائمی بین ۹-۷ درصد و در ریخته گری تزریقی بین ۱۲-۸ درصد می باشد